مـــــــــــادرانـــــه   !!!

مـــــــــــادرانـــــه !!!

و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ
مـــــــــــادرانـــــه   !!!

مـــــــــــادرانـــــه !!!

و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ

الـحمـد للـّه الـذی جَـعَـلــنا...

      

    از آن همـه سـخنـرانـی مـهم روز غــدیـر خـم" 

  

   تنــها یکـــ جمـله مـانـده استـــــ . 

 

امّــا این را هم روا نداشته اند ؛ که عاشقان ولایت داشته باشند. 

  و بــه آن چـَنگــــ بـزننـد و 

کـه در این هـم خـدشه کــرده اند کـه: 

ولایتــــ " یـعنی دوسـتی ...! نــَه سرپرسـتی و زعامت و امـامتـــ،  

و اینـکـــ این مـائیم ؛که رسالتــــ بـر دوش داریــم و ... 

وظیفه خطیر ابلاغ فرمان رسول خاتم صلی الله علیه وآله "بعهده ماست"

کـه فــرمـان دادنـد؛ این پیـام را بـه دیـگــران، 

پــدران بـه پــسران ، نسـل انــدر نسـل تـا روز قـیامتــــ، بـرسـانیـد. 

 

 

   چون نامه ی اعمال مرا پیچیدند   

بردند به میزان عمل سنجیدند  


 بیش از همه کس گناه ما بود ولی 

  آن را به محبّت علــی(ع) بخشیدند. 

 

    شبی در محفلی ذکـر علــی(ع) بود 

شنیدم عارفــی فـرزانـه فـرمود:  


اگـر آتـش بـه زیـر پـوستــــ داری !

نسـوزی گــر علــی(ع) را دوستـــ داری. 

  خـورشـیدِ شِکـفـته در غــدیر استــــ علــی(ع) 

 بـاران بـهار در کـویـر استــــ علــی(ع)  

 

  بـر مـسنـد عـاشقـی شَـهی بـی همتـاستــــ  

بـَر ملکـــ مـحمّـدی امیــر استــــ علــی(ع)

 

روز مـحـشــر پـرسـیـد ؛ ز مـن رّبِ جَـلـی 

فـرمود:تـو غـرق گنـاهی .؟. گفتمش یـا رّب بلـی 


فـرمود: پس آتش نمیـگیرد چــرا ؟ جـسم و تَنـَتــــ 

گفتمش " چون حـکـــ نمـودم روی قـلبم" یــا علــی(ع)  

 

یاعلیُ(ع)یا علیُ(ع)یاعلیُ(ع)یا علیُ(ع)یاعلی(ع)