آسمان فـرصتــــِ پـَرواز بُـلنـد استــــ ،ولــی...
قِـصـه این استــــ؛چـه انـدازه کَـبوتَر بـاشی...
پــرواز را فـرامـوش و آسـمان را از یـاد می بـرنـد؛
پـرنـدگـانـی کـه : سـرگـرم دانـه چـیدن مـی شونـد و ...
پـَرتـاب سَــنـگــِـ کـودکـی بـازیـگـوش مـیتـوانـد؛
یـادآور پـرواز آنـها بـاشـد .
پــرواز و آسـمان را همیـــشه " بـخـاطـر بـسـپار ...
پـس ، شـادمـانـه بـالـهـایـتـــ را بـگشا .... بی هیچ ترسی ...
و بــیـاد آور : کـبـوتـر هـا ؛ هـمیـشه در لانه ماندنی نیستند ...
و اجـازه نـَده ؛ لانـه کـوچـکـــ تــو قَـَفـَستــــ بــاشـد...
درآسـمـان خـوبـی هـا ، پــرواز را آغـــاز کـن ...
تــا اوج " وَ حـتی بــالاتــر از آن ...
بــرای آســمـان سَـقـفی مُــتـِصَـورنیـستـــــ ...