مــــــــــــــــــــــــادرم

 

در دو چـشم تـو خــدا جـا دارد ... عشق بـا چـشم تـو معنا دارد 

  مـــــــــــــــادرم:  

چـشمـه احـساس تـویی ... عطر خوشبوی گـُل یـاس تـویی 

  

دکتر شریعتی:  

مادرم میگفت:عاشقی یک شب است و پشیمانی هزار شب؛ 

هزار شب است پشیمانم،کـه چرا ؟ یک شب عاشقی نکرده ام.

 

دوســتی به من گفتـــــ: 

میخواهی دنیــا رو داشـته باشی؟... !!! 

گـفـتم : دنیــــا ... " تـو دسـتهای منـه وقـتیـــکه... 

لبـخـندِ مــادرم جـلو چـشهامــه ... 

 صــدایِ مــادرم تـو گـوشهـامــه ... 

  دستهایِ مــادرم ... یــار و پنــاهــمه ... 

 

 مــی نـویسـم نـامــه ای از بیـنوایی 

 ببـندم بـَر پـَرِ مـرغ هـوایـی ... 

بــِه بــَر مُــرغَــکــــ"بــه دستـــِ مــادرم "دِه ...

بــِگـو صـَد داد و بیـداد اَز جُــدایی...

    

 او ... بـــــــــــه دنیا آمد تا دختر "مـــادری شود ...،  

تشــکیل خانواده داد ... تا یــار و مونس " همسری شود ...،  

 فــرزند دار شد ... تا مــــادر " فرزندی شود ...،  

برای همه "یـــاور و غـمـخـوار شد اما خودش بی یـــاور ماند …   

فقط "بــاوفــاترین یــار و پنــاهش " خـــــــــــــداوند بـود. 

آری ... ... ... همیشه مادر را به مداد تشبیه میکردم : 

  با هر بار تراشیده شدن، کوچکـــ و کوچکـــ تر می شود…  

 

از تـمام دلتنـگی هـا ، از اشکــــ ها و شکایت ها و ...

کـه بگـذریم بـایــد اعترافـــــ کــنم... 

"مــــادرم "کــه می خـندد وَ در کــنـارمــنه...  

تمام غمــهای دنیــا فراموشم می شـه و خوشبختم !  

    مـــــــادرم ... "  

تــو تنـها سـتاره‌ای هـستی کــه در روز و شبــــ عمــرم" 

پــُر فــروغ ، می‌درخشی.

 

یه روزی میاد که بعدش دیگه مهم نیست ...  

  فردایی در کار هست یا نـــه ؟ 

اون روز " روزی ستــــ کــه : مـــــادرتـــــــــــــ  …   

    

 خـــداونـدا ؛  

من بــا تـمـام کـوچـکـیم بــه جــز مـــادرم "  

گــوهر گــرانبــهائی دارم "  ... و آن ... مـهربان خــدایی ستــــ "   

کــه من دارم و تو نـــداری.!!!