دسـتان مـا را رهـا مـکن .

    برگـهای زرد جـهالتـــ بر درختــــ زنـدگـیمان سنگینی میـکند " 

        بایــد تکـانـی بـه خـود بـدهـیم .    

   بـهاری شـویم تا برگــهای سـبز سعادتـــ جایگزین آنـها شوند. 

    تنـها تکـانی کـوچکـــ.؛ تا سـرسـبزی راهـی نمـانـده.  

  

     یـا صـاحبــــ زمـــانــــ " در کــور سـوی مسـیر ،  

  این تـویی که فـانوس ایمـان را به دسـتان بی فـروغ دلــمان "  

مـی دهی و مقتـدای این رَه پیـچ در پیـچ مــا می شـوی .

        دسـتانـــِ مـــا را رهــا مـکن .