سَـدَِّ ظـهور خودمانیـم ...

  طلـوع می کند آن آفــتاب پنـهانی ... چـرا پنـهانی ...؟! 

     چــرا نمـی بینیمتــــ ...؟! 

      چــرا فـراق  ...؟!  

       تا کِـی  ...؟! 

   می دانـم که قاصــر خـود مـانیم سَـدَِّ ظـهور خـود مـانیـم . 

 بایدشکست این سَـدِّ سنگی را . باید بشکنیم خـودمان را ... 

 

راحتـــ همگـی بـه راحتـی تـن دادیـــم  

یکـــ مشتــــ شعــار نــامعیـن دادیـــم  

   هر هفتـه غـروبــــ جمعـه ها مـا تنـها     

     آمـوزش مـنتـظــر نشـسـتن دادیـــم       

    ( اَللـّـهُـــمَ عَـجِـلِــــ لـّـوَلِیَــکـَــــ الــفَـــَرج )