خـــــداونــدا ... !
بلا و مصایبــــ ما بزرگـــ شد و بیچارگـى ما بسـى روشن و
پـرده از روى کار برداشته شد و امیـــدم نـاامیــــد ...
پــروردگــارا ... !
درود فرستــــ بر محـّمد و آل محـّمد که صـاحبــــ اَمـر اِلــهى
( و مقــام خـلافـتــــ ) هسـتند و بـر مـا اطـاعتـشان را واجبــــ کـردى و
بـه واسـطه این مطـاع بـودن مقـامشـان را بـه مـا شـناسـانـدى،
پـس بـه حـّق مـنزلتــــ و قـدر آنـها ؛ بـه مـاگـشایشـی نـزدیکــــ
چـون چـشـم بــهم زدن یــــا زودتـر عــطا فـرمـــا ...!
دعـای اللــهّم عظـم البـــلاء "
حـاوی معـارفـــ بلـندی در فــرازهـای مختلفی استـــ ؛
اُولـِی الاَمـرِ الَـذّینَ فَرَضتــَـــ عَلَـینا طاعَتـَـهُم ...
که جـایــگاه و مقــام صـاحبــــ امـری را نشـان میـدهد ؛
ولـی در نـهایتـــ بـرای فـرج در کـارخـودمـان دعــا میکنیم و میگوییم :
گـرفـتاری ما را بر طرف فـرما و فـرجی بـرای حضـرتــــ حجتــــ
( عـج الله تعـالـی فـرجـه الشـریفـــ )
نمی خـواهـیم ...