غرق خواهش دنیــــــا هستم ...

زاهــدی گـویـد : جواب چـهار نفر مرا سخت تکان داد ...
 

اوّل : مرد فاسـدی از کـنار من گذشت و من  

گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد ... 
 

او گفت: ای شیخ " خـــــدا میداند که فــردا حال ما چه خواهد بود ...!
 

دوّم : مستی دیدم که افـتان و خیزان راه میرفت
 

به او گفتم : قـدم ثابت بردار تا نیفتی ...
 

گفت : تو با این همه ادعــا قدم ثابت کرده ای ...؟
 

سوّم : کودکی دیدم که چراغی در دست داشت
 

گفتم این روشنایی را از کــجا آورده ای ...؟  
 

کودک چراغ را فوت کرد و آن را خاموش ساخت "  

و گفت : تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت ...؟ 

چهارم :زنی بسیار زیبـــا که درحال خشم از شوهرش شکایت میکرد. 
 

گفتم اوّل " رویت را بپوشان بعد با من حرف بزن.
 

گفت : من که غرق خواهش دنیــــــا هستم ...

چنان از خود بیخود شده ام که از خــود خـبرم نیست ؛ 

تو چگونه غرق محبّت خـالقی که از نــگاهی بیم داری ...؟؟؟