آتــشــ بــود و حضزت ابـراهــیم (ع).

 

هــمه نگاه ها هراسان به حضرت ابراهیم (ع) بــود و آتـش.. 

در این میان گنجشکی به آتش نزدیک میشد و برمیگشت!

از او پرسیدند: ای پرنده چه کار میکنی؟ 

 

گفت: در این نزدیکی چشمه آبی هست و من مرتب " 

نوکم رو پر از آب میکنم و روی آتش میریزم.

گفتند: آتش به این بزرگی ...  نوک تـــو بــه این کوچکی ؟  

و این چند قطره آب  ... ؟؟؟  چــه فــایــده ای داره ؟  

 گنجشک گفت: شاید من نتونم آتش را خاموش کنم" 

 اما این آب را می آورم " دست از کار نمیکشم...

 تا آن هنگام که خدا از من پرسید: 

 وقتی بنده بی گناهم را در اتش انداختند و تو چه کردی؟

 پاسخ می دهم:  

 هــر آنــچـه کـــه از تـــوانـــم بــَـر آمــد، انـــجام دادم...

 مـــا هـــم " از گنجشک ... کـــه کمتر نیستیم...

 وقتی کاری ازمــا بر می آیــد ، انجام دهیم...

 وقتی میتونیم به کسی کمک کنیم... 

 وقتی میتونیم یکی رو از اشتباه آگـــاه کنیم...

 وقتی میتونیم غم کسی رو برطرف کنیم...

 وقتی میتونیم بالبخندی دل کسی را شاد کنیم...

 وقتی ...  ...  ...  کوتاهی نکنیم!!!

 شاید کافی نباشـه ! کمک مـــا...

 ولی با وجدان راحت به زندگی ادامه خواهیم داد"

 که بی توجه دربرابر هم نوعان خود نبودیم.

 و انجام دادیـــم  ... هـر آنـچـه کــه در تــوان مـــا بـــود..