برای پرواز به آسمانها،
منتظر نمان که عقابی نیرومند بیاید و
از زمینت برگیرد و در آسمانهایت پرواز دهد.
بکوش ؛ تا پـَر پـَرواز به بازوانت جوانه زند و بروید .
و بکوش تا اینهمه گوشت و پیه و استخوان سنگین را که :
چنین به زمین وفادارت کرده است،
سبک کنی وازخویش بزدایی...،
آنگاه به جای خزیدن، خواهی پرید.
در پرنده شدن خویش بکوش و این یعنی ؛
بیرون آمدن از زندانهای اسارت دنیـــا.
((دکتر علی شریعتی))