بــهار آمــد و یـــار نیــامد ...

     

اَلسّلامُ عَلیکـــَ یا اَباصـالِحَ المَـهدی ؛  

سـلام بـر تـو و سـلام بر کـسانی کـه : 

آمـاده کننـدگان و زمـینـه سـازان ظـهور تـو هـستند.  

     

ما فرش می کنیم وجودمان را برای گامهای زیبای شما مهدی جان ...!  

ما با اشکــــ چشـم مان راهـها را شسـتشو می دهـیم.  

        بــوی بـهار می آیــد ...         

خوش به حال آن شامه هایی که می شنوند این بو را و حس می کنند " 

و استشمام آن را "با همه وجود خودشان دارند لمس می کنند.  

       

 البتّه ما برای خداوند هیچ تعیین تکلیف نمی کنیم.  

او هست و قضا و قدرش و حکم حتمی اش و آنچه که در روایات هست" 

امـر فـرج ولـی اش را یک شــبه اصـلاح کـند. 

  

گر خدا خواهد کشتی آنجا برد        و اگر ناخدا جامه از تن درد 

ما باید زنگـارقـلبمـان را پاکـــ کـنیم ..." 

و چشم مان را آماده تـلألــو آن خـورشـیدعالمـتاب کنیم ...؛  

 ان شــاء الله . 

( اســتاد نقــویان  )