غـــــــرق گــنه نــا امید مــشو ز دربـــــار مـا
کـــه عفو کــردن بــود ، در هـمه دم کــار مـــا
بـــنده شــرمنده تو، خـــالق و بــخشنده مــــن
بــــیا بـــهشتت دهـــم، مـــرو تـــــو در نــار مــا
تـــوبه شکستی بـیا، هـر آنچـه هـــــستی بـــیا
امـــــیدوار ی بـــــــــــــــجو، زِ نــــام غـــفار مــــا
در دل شب خیز و ریـز، قـطره اشکی ز چشم
کــــه دوست دارم کــند، گـــریه گـنه کــار مـــا
( حسان )
خــداونـد متـعـال : تـوبـه کـننـده را دوستــــ دارد .
قــرآن مـجید آیـ ـه ای دارد:
إنَّ اللهَ یُـحِبُـــــ التَّــوابیـن .
خــداوند دوست دارد که بنده گـناهـکارش بـگـویـد بــَـد کردم .
شما دیدید ..."فرزندِ شما" اشتباهی میکند میگویـد "غلـط کردم،
بعد شما " بغلش می کنید و او را نـوازش می کنید .
شما که بنده اید " این طــور رفــتار می کنید ...
او که خــالق ستــــ...و رحـمن و رحـیم ستــــ " چطور ... ؟
خـــدایا کـوتاهی دستانم را به بلندی ستاره های اجابت برسان.