خـوشـه ای از وَصـایـای اِمــام علـی ( ع ) "
بــه فــرزنــد عـزیــزشـان امــام حسن (ع ).
دو نیاز است که مانند هاله ای سنگین ،
روی زندگی می گسترد و همه تصمیمات را تحت الشعاع قرار می دهد.
و حتی همین دو هستند که می توانند :
بهترین اَبــزار برای بـهره کشی دیگران از او باشند .
همه بشریت در تاریخ ، می دانسته اند ،
که در آفرینش وجود کاملی هست که به هیچ چیز ،
از جنس نیازهای ما نَه محتاج است و نَه وابسته ،و هموست که :
قادر مطلقی است که می تواند به همه کس ، همه چیز بدهد .
امـــا چگونه باید از او خواست ؟ ، و یــــا او چگونه می شنود ؟
و یـــا از همه مهمتر ، او چگونه روزی و... می دهد ؟
به مردم القا کردند که " خداوند آنقدر بزرگ است و دور که :
شما کوچکترین ها ، امکان حتی فکر کردن به او را نخواهید داشت،
چه رسد به آنکه از او اِفـاضــه فیـضـی بخواهید و یــا "
اجابت دعایی و یــا اعطای نعمتی ! "
پس باید دیگرانی باشند تا واسطه این امر شده ،
هم برایتان دعا و طلب کنند ، و هم در گرو آبرو وَ شأن ملکوتیشان ،
از او ، برایتان ، فیض و رحمت و نعمت ، دست و پا کنند . !
از خــدا بـی واسـطه بـِخـواه ،
مـُطمئـن بـاشــ " بـی واسـطه خــواهـد داد...
انسان وقتی بدنیا می آید؛
( دو چـیز استـــ کـه هیچگاه از او جـدا نـخواهد شد ... )
1= نـــیاز بـــه غـــذای روح ...
2= وَ نیــاز بــه غــذای جــسم،...