مـــــــــــادرانـــــه !!!
و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ
مـــــــــــادرانـــــه !!!
و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ
دلـــی را نَــیازار ...
اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر
محدود است مُـحبّتشـان به یکدیگر نامحدود
می شود.
امروز را برای ابراز احساس به عزیزانت "
غنیمت بشمار ... شاید فردا "
احساس باشد ... امّا عزیزی نباشد.
همیشه یادمان باشد " که زندگی پیمودن راهی؛
برای رسیدن به خـداستـــــ ...
و قـدم هـایمـان بایـد طـوری باشـد کـه حـتی "
دانه کشی زیرپایمان لـــِه نشود ...
ای، بـشــر ...
دنیــا ؛ و سیله کسب ارزش های خدائی
و به دست آوردن شایستگی های بهشتی ست.
(دکتر علی شریعتی )
وقـتی الـفبای " کــوه " را از " کــاه" می سازنـد،
مواظب باش که " نگــاه " به " گــناه " مـبّدل نشود.
بـهشتـــِــ خـداونـد " همین نـزدیکیـهاستـــ....
اگرمی خواهی، گناه کنی " جائی بـرو که خـدا" نباشد!.
دل حــریم اَمن خـداستــــ " غیراز خدا را در آنــ راه نـده !
امـیرالمـؤمنیـن علــی (ع) می فـرمـاینــد:
ای بـشر ، قـیمتـــ تـو بــهشتـــ استـــ. ...
ارزان تــر از بــهشتـــ خـودت را نـفروش.
ما آمده ایم در این دنیا " تا زندگی کنیم که قیمتی پیدا کنیم،
نه اینکه به هر قیمتی زندگی کنیم.
آیت الله بهجت (ره)
مـا از خـدائــیم ...
خــــــــداونــــــدا :
مارا ؛ یاری فرما ... تا بسوی تـو خالصانه برگردیم ، و مصداق
آیه شریفه ( اِنـّـالِـله وَ اِنـّـا اِلَـیهِ راجِـعون ) باشیم.
از زمانی که نطفه ای منعقد می شود،
و سلولها به حرکت در می آید،
اگـــر باگوش دل و جان گوش کنیم ،
می شنویم : که آنها هم می گویند :
( اِنـّـالِله وَ اِنــّا اِلَـیهِ راجـِـعون )
ما از خــــدائیم و بسوی خـــدا باز می گردیم ...
در برابر میلیونـها سال که از عمر طبیعت می گذرد ،
عمر آدمی 70 - 60 سال ، عمری نیست ،
ولـــی در هــر حـــال ،
کمیّت آن مـهّم نیست ، کیفیت آن مـهّم است .
ازاین فرصت کـم باید استفاده کرد و هـماننـد:
گُــل،
که عُمرِ کوتاهی هم دارد ، منبع انرژی و برکت باشیم .
چــــطور ممـکن سـتــــ .؟
درجــــائـی کــه :
یــک درب قوطــی کنـــسرو...،
نــــور خورشـــید عالمتاب را دریافت می کند؛
بـــه اطراف چنـان منعکس می کنــد ،
که قـادر به نگاه کردن آن نیــستیم "
چــطور ممـکـن سـت ؟
ما کـه ( خـلیفــة للـّه ) درروی زمـیـن هــستیم،
قــــادر نخــواهــیم بـــــود ... ؟
تا نورحـق وحقـیقت ومحـبّت را"
نسبت به یکــدیگـــرمنعکــس کــنیم ... ؟؟؟؟؟
مــــــــــــــــــــــــادرم
در دو چـشم تـو خــدا جـا دارد ... عشق بـا چـشم تـو معنا دارد
مـــــــــــــــادرم:
چـشمـه احـساس تـویی ... عطر خوشبوی گـُل یـاس تـویی
دکتر شریعتی:
مادرم میگفت:عاشقی یک شب است و پشیمانی هزار شب؛
هزار شب است پشیمانم،کـه چرا ؟ یک شب عاشقی نکرده ام.
دوســتی به من گفتـــــ:
میخواهی دنیــا رو داشـته باشی؟... !!!
گـفـتم : دنیــــا ... " تـو دسـتهای منـه وقـتیـــکه...
لبـخـندِ مــادرم جـلو چـشهامــه ...
صــدایِ مــادرم تـو گـوشهـامــه ...
دستهایِ مــادرم ... یــار و پنــاهــمه ...
مــی نـویسـم نـامــه ای از بیـنوایی
ببـندم بـَر پـَرِ مـرغ هـوایـی ...
بــِه بــَر مُــرغَــکــــ"بــه دستـــِ مــادرم "دِه ...
بــِگـو صـَد داد و بیـداد اَز جُــدایی...
او ... بـــــــــــه دنیا آمد تا دختر "مـــادری شود ...،
تشــکیل خانواده داد ... تا یــار و مونس " همسری شود ...،
فــرزند دار شد ... تا مــــادر " فرزندی شود ...،
برای همه "یـــاور و غـمـخـوار شد اما خودش بی یـــاور ماند …
فقط "بــاوفــاترین یــار و پنــاهش " خـــــــــــــداوند بـود.
آری ... ... ... همیشه مادر را به مداد تشبیه میکردم :
با هر بار تراشیده شدن، کوچکـــ و کوچکـــ تر می شود…
از تـمام دلتنـگی هـا ، از اشکــــ ها و شکایت ها و ...
کـه بگـذریم بـایــد اعترافـــــ کــنم...
"مــــادرم "کــه می خـندد وَ در کــنـارمــنه...
تمام غمــهای دنیــا فراموشم می شـه و خوشبختم !
مـــــــادرم ... "
تــو تنـها سـتاره‌ای هـستی کــه در روز و شبــــ عمــرم"
پــُر فــروغ ، می‌درخشی.
یه روزی میاد که بعدش دیگه مهم نیست ...
فردایی در کار هست یا نـــه ؟
اون روز " روزی ستــــ کــه : مـــــادرتـــــــــــــ …
خـــداونـدا ؛
من بــا تـمـام کـوچـکـیم بــه جــز مـــادرم "
گــوهر گــرانبــهائی دارم " ... و آن ... مـهربان خــدایی ستــــ "
کــه من دارم و تو نـــداری.!!!
عطر و بوئی از انسانیت!!!
صـَـدف‌هــای دریــــا ،
صِــدای دریــا را بــا خـود دارند،
وَ فِلس‌های ماهـی بوی ماهی را؛
کــاش کــاری کــنیـم کــه :
در زنــدگــی وَ بــودنــمـان،
عِـطر و بـویی از انـسانیت،
دنیـــا را احـاطــه کــنـــد...
نـــکاتــــ آمــوزنــده...
باد با چراغ خاموش کاری ندارد" اگر در سختی بسر میبری
بــِدان کــه روشـنی...
خداوندا :
مرا از کسانی قرار دِه کــه: دُنـیاشـان را برای دینشان ،
می فروشند" و نــَه دینشان را برای دُنـیاشـان .
بـکـوش تــا عظمت درنــِگاه تــو باشد ؛ نــَه در آنـچه...
بــدان می نــِگری."
هیچوقت با کسی بیشتر از جنبه اش شوخی نکن،
حُرمت ها "شکسته میشود"
هیجوقت به کسی بیشتر از جنبه اش خوبی نکن"
تبدیل به وظیفه میشود ..."
گذشته ات رو اگه به دوش بکشی کمرت خم میشه "
ولی اگه بزاری زیر پات قدت بلند میشه ...
هیچ ورزشی برای ” قلبـــــ ”
مفیدتر ازخم شدن وگرفتن دست ” افتادگان ”نیست...
تمام تلاشت در زندگی این باشد که روزگار را "
مطیع خود کنی نه اینکه خود مطیع روزگار باشی...
تلاش کنیم ندیده ها رو ببینیم،دیدن آنچه که همه میبینند"
هنر نیست....
در روزگاری که خنده ی مردم از زمین خوردن توست،
پس برخیز تا چنین مردمی بگریند...
خوب یاد گرفته ایم که در آسمان مثل پرندگان باشیم .
ودر آبـــــ مثــل مـاهیــها،
اما هنوز یاد نگرفته ایم روی زمین چگونه زندگی کنیم.
برای شنا کردن به سمت مخالف رودخانه،قدرت وجرات ؛
لازم است. وگرنَه هر ماهی مُرده ای هم می تـوانـد"
از طرف موافق جـریـان آب شـنا کـند...
(دکتر شریعتی)
از فریب انسان هـا دلگـیر نـَشو...
چون اینـان روی زمینی زندگی میکنند که روزی یک بار
خودشان را دور مـیزنـد....
یکی همه چیز را مغلـوب می کند و خودش هرگـز ؛
مغلوب نمی شود .
اگر هیچوقت بعد از هر لبخندی خدا رو شُـکر نمیکنی،
حق نداری بعد از هر اَشکی "خـدارو سَرزنش کنی.؟
عـشـق هـرگــز...
عِشق یـعنـی :
اَشکِ توبه ؛ در قنوت
خواندنش با نام ؛ غَفارُ الذُنوب
عِشق یـعنـی :
چشمها هم در رکوع
شَرمگین از نامِ سَتارُ العُیوب
عِشق یـعنـی :
سَر سُجود و دِل سُجود
ذِکـر یـارَب یـارَب از عُمقِ وجود
بـــگذاربــرود...
محبت زیادی همیشه آدمهاروخراب میکنه "
گــاهـی آدمـها ... می رونــد "
نَـه بَرای اینکه دلیلشان " برای ماندن " کم شده
بـَلکه بـِه این دلیـل کـه :
آنـقدراز نـَظر فـَهـم کـوچــــــکـــــ اند:
تـَحمل حـجم بـالای مـُحبت رانـدارنـد.
کسی کـه رفتنی ست" بـِـگذاربـرود ...
جواب محبتهای شما...
آدم هــای نـابـینــا "
بین شـیشه و سَنگ فـرقی نمی گذارند.
اگـر قـدر مـَحبتـهای تــورانـدانســتند،
وَ بـا بـَدی مُحبتـهایت راجـواب دادنـد؛
ناراحَـت نـَشو ! آنـها نابـینا هـستند.
