راحت بخواب،پرستار زینب است.

این رعد و برق نیست،که انگار زینب ست 

ذراتـــِ و کـائنـات همـه مـرده یــا خـموش

در احتجاج بود زنی یک علم به دوش

قلبـــِ جـهان به عمق زمین غرق جنب و جوش

 آتشفـشـان قـهر خــداونـد در خروش 

هوهوی ذوالفقار علی(ع) می رسد به گوش 

در هیبتی زِ حــیدرِ کــرار، زینب است . 

  

 چشم ستاره در به درِ جستجوی ماه

  بــر روی نیـزه دیــده زینب گـرفت راه 

 مبهوت می نمود به سَر نیزه ای؛نگاه

  آتش کشید شعله زِ دل تا کشید... آه

   کِ اِی جان پناه زینب و اطفال بی پناه  

راحت بخواب ، چونکـه پرستار زینب است.

         

 زینب اَگر نبـود...اَثـر اَز کـربلا نبود

 شیرازه ای برایِ کـتابِ خـــدا نبود

 زینب اَگـر نبـود ... عَـلَم حق بپا نبود

    یک یا حسین بر لبِ مـا و شـما نبود   

 این خیمـه ها وَ پرچـم و رَختِ عَزا نبود

 در کـار عشـق ،گــرمی بازار زینب است.

   

  خورشید روی قُله نـِی آشکار شد

  کوچکترین ستاره سَر شیرخوار شد

  ناموس حق به ناقه عُریان سـوار شد

   هشتاد و چهار خسته " هم قطـار شد 

    زیبـــاتــرین ... ســتاره دنبــالـــه دار شد  

  در این مسـیر نور ، جــلودار زینب است. 

    

 نون و قلم نبی است و مایسطرون ،حسین 

طاق فلک علی است به عالم ستون ، حسین

 خلقت تمــام حضرتــــ زهراستــــ خـون ، حسین

 هستی تمام ظاهر و مافی البطون ، حسین

 با یک قیامت است هم الغالبون ، حسین 

 در این قـیام ، نقطـه ی پـرگار زینب است.

         

  زینب کجـا  ... ؟  و خنـده ی اَشرار " یا حسین ...! 

زینب کجــا ... ؟  و کـوچـه و بازار "یا حسین ...! 

زینب کجـا  ... ؟ و مجلس اغیار " یا حسین ...!   

زینب کجــا ... ؟ و این همه آزار "  یا حسین ...! 

      زینب کجـا  ... ؟ و طشت و سَرِ یار " یا حسین ...!   

در پنجه های بغض ، گرفـتار زینب است...

 

      قـرآن بخـوان ! که حفظ شود آبروی تو   

  رنگـین شده است ساقه ی نـی از گـلوی تو

  در حسرتم که نیزه کند شانه موی تو

      ای منتهایِ آرزویم گفتگوی تو  

  ای نـازنیـن بنـــاز ، خریـدار زینب است.

       

    بـا این کـه قد خمیده ام و داغ دیده ام 

       فـتح الفـتوح کـرده ام هرجا رسیده ام    

      گـر نیش کعبِ نی به وجودم خریده ام   

      گـر طعم تازیانه چـو مـــادر چشـیده ام   

         چـون کـوه ایسـتاده ام اِی سر بریده ام      

     در اوج اقــتدار ، جـهاندار زینب است .   

لذّت یک لحظـه"مـــادر"داشتن!

 

تاج از فـرقِ فـلکـــ بـرداشتن ،

جــاودان آن تاج بــر سرداشتن  :

در بـهشتـــ آرزو  رَه  یــافـتن ،  

هـر نفسـ شـهدی بـه سـاغـر داشتن ، 

روز در انــواع نعمتـــ هــا و نـــاز ،  

شبـــ بتـی چـون مــاه دَر بــر داشتن ، 

صبـح از بــام جـهان چـون آفـتابــــ ،

روی گـیتـی را مُــنّور داشتن ، 

شـامگــه چـون مــاه رؤیــا آفــرین ،

نــاز بــر افـلاکــــ اَخــتر داشتن  ،

چـون صــبا در مــزرعِ سـبز فـلکـــ ،

بــال در بــالِ کــبوتـر داشتن ، 

حشمتـــ و جــاه سـلیـمانــــ یــافتن ، 

شـوکتــــ و فَـرِ سِـکـندر داشتن ، 

تــا  اَبـَـد در اوج قــدرتـــ زیـسـتن ، 

مُـلکـــ هـسـتی را مسـخر داشتن ،

بـر تــو اَرزانـی ... کــه مــا را خـوش تــر استــــ : 
 

  لــذّتــــ یکـــ لـحظـه "مــــــادر" داشتن !!! 

( فـریدون مشیری )  

قـطره تویی بحـر تویی ...

یــار مرا   غــار مرا    عشق جگــرخوار مرا
یــار تویی  غــار تویی  خـواجـه نگـهدار مرا 

نوح تویی  روح تویی  فاتح و مفتوح تویی
سینه مشروح تویی  بر در اسـرار مرا  

نور تویی  سور تویی  دولت منصور تویی
مرغ که طور تویی  خسته به منقار مرا  

 قطره تویی  بحر تویی  لطف تویی  قهر تویی
دولت منصور تویی بیش میــازار مرا  

 حجره خـورشـید  تویی  خانه ناهـید تویی
روضه امــید تویی  راه ده ای یار مرا  

روز تویی  روزه تویی  حاصل دریوزه تویی
آب تویی  کوزه تویی  آب ده این بار مرا  

 دانه تویی  دام تویی  باده تویی  جام تویی
پخته تویی  خام تویی  خام بمگـذار مرا 

این تن اگر کـم تنـدی راه دلم کم زندی
   راه شدی تا نبـدی این همه گـفتار مـــرا ...  

( مــولـوی )

*

آب رفته باز ناید سوی جوی.

چــرخ فـلکــــ ... ... ...
" بس بگردید و بگردد روزگار "

" دل به دنیــــا در نبندد هوشیار "

تو حدیث چرخ و چرخش را بدان

نکته ها باشد در اینجا گوش دار

چرخ و چرخش گردش ایام ماست

قصه ی آغاز و هم انجام ماست

دم به دم این چرخ روغن می زنیم

روزگاری چرخ ها در کام ماست

روز دیگر چرخ دیگر می زند

کامیابی های ما هم می زند

می رود در کام دیگر می شود

روز دیگر نوبتش سر می رسد

هر چقدر روغن زنی واگشته را

کی توانی بر زنی سر گشته را

او دگر سوی تو ناگردیدنی است

آنچه رفته کی دگر برگشتنی است

آب رفته باز ناید سوی جوی

آبـروی رفـته ... کـی آیــد بگــوی ...

( شعر از کمیجان )

*

بیداری ستاره در چشم جویباران.

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران
بیداری ستاره در چشم جویباران

آیینه ی نگاهت پیوند صبح و ساحل
لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران

بازا که در هوایت خاموشی جنونم
فریاد ها برانگیخت از سنگ کوه ساران

ای جویبار جاری ! زین سایه برگ مگریز
کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران

گفتی : به روزگاران مهری نشسته گفتم
بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران

بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را زین گونه یادگاران

وین نغمه ی محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران

( شفیعی کدکنی )

*

گل چه زیبـــا شده بود ...

 

غنچه از خواب پرید ...

و گلی تازه به دنیـــا آمد ...

خار خندید و به گل گفت سلام و جوابی نشنید ...

خــار رنجید ولی هیچ نگفت ...

ساعتی چند گذشت ...

گل چه زیبـــا شده بود ...

دست بی رحمی آمد نزدیک ...

گل سراسیمه ز وحشت افــسرد ...

لیک آن خار در آن دست خـلید و گل از مرگ رهـید ... ... ... صبح روز بعد "

خــار با شـبنمی از خواب پرید ...

گل صمیمانه به او گفت : ســـــــــلام ...
.
.
.

دوســـتان گل و بزرگــوارم ..." ســـلام ...

*

اول بنــا نبود که سوزند عاشقان.

  

مسکین به خانه رفت شب و دید مسکنش
تاریک و روشن است ز نورضعیف شمع

شد شاد و گشت گرم تماشا همین که دید
برگرد شمع دو سه پروانه اند جمع

از روی شوق زوجه ی خود را به پیش خواند
گفتا ببین چه منظره ی عاشقانه ای است

الحق که پرفشانی پروانه دیدنی است
زیرا از جان فشانی عاشق نشانه ای است

یک لحظه پیش چون نظر انداختم به شمع
این شعر آبــدار به یــاد من اوفتاد

اول بنــا نبود که سـوزند عــاشقان
آتش به جان شمع فتد کاین بنا نهاد

در عاشقی گریز نباشد ز سوز وساز
استاده ام چو شمع مـترسان ز آتـــشم

( ابوالقاسم حالت )

*

شبــــ جـمـعـه ستــــ ...

 
 شب جمعه حرم یار حسین (ع) را عشق است "
 ذکـرمـا " اول هر کار حسین (ع) را عشق است .
 

  به گـمانـم که ملاقــات کــنی حــیدر را "
گر بگویی 110 بار حسین را عشق است.
  

تا شنیدم که حسین است عزیز زینب (س)"
وسط روضه زدم جار حسین را عشق است .
 

روز عاشور پس از کشتن دشمن می گفت :
با لب تشنه علمدار، حسین را عشق است .
 

  دور ارباب بگـــردند هـمه سـیارات "
ذکر سـیاره سـیار ، حسین را عشق است.
 

طـعمـی از بـاغ بــهشتــــــ ...

  

 از آن ســوی پنـجــره ی آســمانـــ ...

 کـارتـی بـرای دعـوتـــــ مـنـــ و تــو ...

 بـه میـهمـانـی طـعمـی از بـاغ بــهشتــــــ ...

 

 بـوی عطــر آلالــه هـا و زنبـق هـا مـی آیـد ...

 درخـتان تـور سـفیـد بـه سـر مـی کـنند ...  

و زمـینـــ تـوبـه از زمسـتانی سـرد ...

 

 نسـیم مـهربـانـی دوستـــ مـی وزد ...

 بلـبل مستــــ تـرانـه ی رسـتخیـز فصـل را مـی سـراید ...
 

 و خـورشـید چـادر طـلایـی رنگـــ اش را ...

 

 بـرای خـانـه تکـانـی بـه کـمر مـی بنـدد ...
 

 آسـمانــــ  ... آبـی از ابـــرها مـی شـود ... 

  ســبزه ... چـهره ی بـی جـان خـاکـــ را خضـابــــ مـی کـشد ...

      
کـودکـان از رقـص قـاصـدکـــ هـا شـاد ...

تپـش کـوچـه بـاغ از زایـش زنـدگــی ستـــ ... 

بـاران بـهاری ... رنگـــ طـراوتـــ مـی دهـد بـه پـونـه و ریـحـانــ ...

 

و چلـچـلـه هــا ... روبـان هفتـــ رنگـــ را بـه آسـمان گــره خـواهـند زد ...

( رضــا روسـتا )

<بسـّـم الله الـرّحمن الـرّحیـم>

اولین آیــه که بر پیامبر اکــرم (ص) نازلــــ شد، 

 ((بسم الله الرحمان الرحیم )) بـــود .  

پســــ "بــِـه تَـــّوَکُــلِ نــام ِ اَعـظَـمَـتــــــ " 

(( بسم الله الرّحمن الرّحیم )) ...  

عشق سوزان است بسم الله الرحمن الرحیم 
هرکه خواهان است بسم الله الرحمن الرحیم 

دل اگر تاریک اگر خاموش بسم الله نور 
گر چراغان است بسم الله الرحمن الرحیم 

 
نامه ای را هُد هُد آورده ست آغازش تویی  
از سلیمان است بسم الله الرحمن الرحیم  

سوره ی والیل من برخیز و والفجری بخوان 
دل شبستان است بسم الله الرحمن الرحیم 

قل هـو الله احـد قل عشق الــله الصــمد  

راز پنهان است بسم الله الرحمن الرحیم 

گیسویت را بازکن انا فتــحنایی بگـــو  

دل پریشان است بسم الله الرحمن الرحیم 

  
مردن آسان است بسم الله الرحمن الرحیم  

هر که مهمان است بسم الله الرحمن الرحیم 

 ای لبانت محیی الاموات لبخندی بــــــزنـــــ  

 میــزبـانــــ عشقــــ استــــــ و ؛  

 وای  ...  از عشقـــــ ! غـوغــــا می کـند . 

خداوندتـوبه کننده رادوستـــ دارد.

 غـــــــرق گــنه نــا امید مــشو ز دربـــــار مـا  

                                              کـــه عفو کــردن بــود ، در هـمه دم کــار مـــا 

بـــنده شــرمنده تو، خـــالق و بــخشنده مــــن

                                            بــــیا بـــهشتت دهـــم، مـــرو تـــــو در نــار مــا

تـــوبه شکستی بـیا، هـر آنچـه هـــــستی بـــیا

                                            امـــــیدوار ی بـــــــــــــــجو، زِ نــــام غـــفار مــــا

در دل شب خیز و ریـز، قـطره اشکی ز چشم

                                             کــــه دوست دارم کــند، گـــریه گـنه کــار مـــا  

(  حسان )  

 

خــداونـد متـعـال : تـوبـه کـننـده را دوستــــ دارد . 

قــرآن مـجید آیـ ـه ای دارد:  

إنَّ اللهَ یُـحِبُـــــ التَّــوابیـن  .

خــداوند دوست دارد که بنده گـناهـکارش بـگـویـد بــَـد کردم .

شما دیدید ..."فرزندِ شما" اشتباهی میکند میگویـد "غلـط کردم،

بعد شما " بغلش می کنید و او را نـوازش می کنید .

شما که بنده اید " این طــور رفــتار می کنید ...  

او که خــالق ستــــ...و رحـمن و رحـیم ستــــ " چطور ... ؟ 

خـــدایا کـوتاهی دستانم را به بلندی ستاره های اجابت برسان. 

آدمـها مـثل کـتابـــ مـی مـاننـد ...

 

 آدمـها مثـل کــتاب می مـاننـد .  

بعضی از آدم ها جلد زرکوب دارند ؛
بعضی جلد ضخیم ؛ و بعضی جلد نازک ؛ 

بعضی از آدم ها با کاغذ کاهی چاپ میشوند ؛
و بعضی با کاغذ خارجی ؛

 

بعضی از آدم ها تجدید چاپ میشوند ؛ 

بعضی از آدم ها ترجمه شده اند ؛  

و بعضی از آدم ها فتوکپی آدم های دیگرند ؛  

بعضی از آدم ها با حروف سیاه چاپ می شوند ؛

و بعضی از آدم ها صفحات رنگی دارند ؛
بعضی از آدم ها تیتر دارند، فهرست دارند ... 

و روی پیشانی بعضی از آدمـها نـوشـته انـد :
حق هر گونه استفاده ممنوع و محفوظ است . 

بعضی از آدم ها قیمت روی جلد دارند ؛

 

بعضی از آدم ها با چند درصد تخفیف به فروش می رسند .
و بعضی از آدم ها بعد از فروش پس گرفته نمیشوند .
 

بعضی از آدم ها نمایشنامه اند و در چند پرده نوشته میشوند .
بعضی از آدم ها فقط جدول و سرگرمی دارند . 

و بعضی از آدم ها معلومات عمومی هستند .

بعضی از آدم ها خط خوردگی دارند .
و بعضی از آدم ها غلط چاپی دارند . 

از روی بعضی از آدم ها باید مشق نوشت .
و از روی بعضی از آدم ها باید جریمه نوشت . 

بعضی از آدم ها را باید چند بار بخوانیم تا معنی آنها را بفهمیم ...  

 

(قـیصـر امـین پـــور )

تــو را دارم چــه غــم دارم.!

   

 اگـر عَـبد گُنـه کارم ،تـو را دارم چـه غـَم دارم ؟

  اگـر مُـرغِ گـرفـتارم ،تـو را دارم چـه غَـم دا رم؟

          

اگـر آلــوده و پـَستم؛ وَ گـر خـالی بـود دسـتم

وَ گر سنگین بـود بـارم تـو را دارم چه غم دارم ؟

   

اگـر آتــش بـَراَفـروزی تـن و جـان مـرا سوزی

چه باک از شعلۀ نارم تو را دارم چـه غــم دارم؟

   

هم از لطفت بود هستم؛هم از جام تو سَرمستم

هم از شوق تو سرشارم،تو را دارم چه غـم دارم؟

  

  چه در صحرا،چه در دریـا،چه در پایین؛چه در بالا

   به هرجانبـــ که رو آرم تــو را دارم چه غـم دارم؟ 

     

کیَم من عبـد شـرمنـده؛سِیه روی و سـرافکنده

    که بـا این جـرم بسـیارم؛تـو را دارم چه غـم دارم؟  

 

تـُهـی از بـرگـــ و از بـارم میـان لالــه هـا خـارم

نباشد کَس خریدارم تـو را دارم چه غـم دارم ؟

   

قـرار من،شکیبــــِ من،طـبیبــــِ مـن ،حبیبــــِ من

  دوایـم ده "که بیـمارم تـو را دارم چـه غــم دارم ؟  

تـو سـتّار الـعـیوب هسـتی،تـو غفّـار الـذّنوب هستی

الا ســتّار و غفّــارم تــو را دارم چـه غــم دارم ؟ 

  

سـِیَه رویـم؛ سِیَـه بـَختـَم؛ بدین پروندۀ سَختم

بدین اشکی که میبارم تو را دارم چه غـم دارم؟

 

نَـه آبـی در صَبـو دارم ، نَــه نـائـی در گـلو دارم

   نَـه بـَر رو آبـرو دارم ، تــو را دارم چـه غـم دارم ؟   

 

منم (میثم) که پیوسته به احسانِ تو دل بسته

بغیر از تو که را دارم؟ تـو را دارم چـه غـم دارم؟

نـِی ، نِیــنوا ، لیــلا ، جُـنون ...

          اَلسّّّــابـِقون السّــابـِقون "   

     صَحـرا ، عَطَـش ، دریـایِ خـون  

    نـِی ، نِیــنوا ، لیــلا ، جُـنون 

     نـون وَ القَـلَم ، " مـا یَسطُرون " 

    شمشیر در شمشیر شد 

     دستان حق زنجیر شد 

     طفل سه ساله پیر شد 

 
     " آمنتُ ربّــی فـَاسمَـعون "  

    فانیِّ  باقی ، دیده‌ای ؟! 

    بی‌چشم راوی ، دیده‌ای ؟! 

      بی دست ساقی ، دیده‌ای ؟!   

    " انّــــا اِلَـــیهِ راجـعـــون ...